فیلم requiem for a dream، به کارگردانی دارن آرونوفسکی؛ فیلمی فلسفی و همچنین Trainspotting است. موضوعات آن در واقع درمورد جوانان معاصر قرار دارد: رسانه‌ها، مواد مخدر، رابطه جنسی. اما فراتر از آن، Requiem تأملی بر اعتیاد، بیگانگی و مالکیت خود است. آرونوفسکی از نظر بصری و زیبایی، فوریت نیاز را مطرح می‌کند: وسواس مصرف، سرعت اجرا، موسیقی، برنامه‌های مونتاژ نشان می‌دهد که از دست دادن شخصیت‌ها در ابتدا آهسته است؛ سپس در پایان بیداد می‌کند. او افراط را با افراط محکوم می‌کند. تصویر به عنوان مغز متفکر شخصیت‌ها اشباع میشود.
هر شخصیت اعتیاد خاص خود را دارد:
مادر قهرمان (سارا گلدفرب): بیوه و فقیر، او وابسته به تلویزیون است زیرا تلویزیون به او دستور می‌دهد جوان و زیبا بماند. به عنوان یک دستور ضروری: بدون گوشت قرمز، بدون شکر، …”. روزهای او با مشاهده برنامه‌های رژیم غذایی معنا پیدا می‌کند. او مراجع پزشکی است که داروهای ضد اشتها اعتیادآور (آمفتامین) را تجویز کرده است. او فکر می‌کند نمایش، به طرحی از زندگی درونی او تبدیل میشود. برای مثال، شخصیت‌های تلویزیونی به معنای واقعی کلمه در اتاق نشیمن او پرتاب می‌شوند و به فضای داخلی آن حمله می‌کنند. این فیلم آرونوفسکی به معنای از دست دادن واقعیت است. البته، سیستم کار می‌کند اما این داروها باعث می‌شوند که او ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهد. پایان او غم انگیز خواهد بود: لوبوتومی پیشانی و زندگی در بیمارستان روانی.
برای خواندن ادامه مطلب به سایت
درباره این سایت